روح انگیز؛ نامی درخور برای صدایی جان افزا - مجله چایی

می گفت: از همان کودکی خوب می خواندم و مورد توجه دور و بری ها بودم. همسایه مان دکتر سید رضی خانی بود که بچه هایش هم بازی ام بودند. در مهمانی های او هم گاه می خواندم. در یکی از همین میهمانی ها با حسین سنجری نوازنده تار آشنا شد و دیری نپایید که با او ازدواج کرد. به وسیله همسرش با کلنل وزیری آشنا و همکار شد و به پیشنهاد استاد وزیری نام روح انگیز را برگزید. 23 ساله بود که ترانه ای وطن ساخته وزیری را با کلام حسین گل گلاب روی صفحه گرامافون ضبط کرد و از آن پس بیشتر ترانه هایی که خواند را از وزیری گرفت. او نخستین خواننده زنی است که ترانه های بچه ها مانند لالایی و تاتایی و همچنین ترانه های فکاهی ضبط نموده است. صدای او رسا و دامنه اش به آسانی تا دو اکتاو و نیم می رسد و تحریر های ریز را مانند قمر دلنشین اجرا می نماید. 36 ساله بود که حسین تهرانی نوازنده به نام تنبک او را به رادیو نو بنیاد ایران برد و از آن پس با ابراهیم سرخوش همکاری نزدیک داشت.

50 ساله بود که با رئیس صنف قصابان تهران که در قهوه خانه های جنوب شهر رفت و آمد داشت، ازدواج کرد. 60 ساله بود که هنوز می خواند، اما دیگر در کافه های جنوب شهر تهران برنامه می گذاشت تا مگر هزینه زندگی اش را تأمین کند. 73 ساله بود که ردیف آواز ایرانی را با تار ابراهیم سرخوش ضبط کرد که در هفت نوار کاسِت منتشر شد.

از آنجا که او سه بار ازدواج کرد و در روابط عاشقانه مرز های سنتی را می شکست و ترانه های روحوضی را در کنار ترانه های فاخر اجرا می کرد، بسیاری از پژوهشگران درباره کار های ماندگار او سکوت نموده اند. روح انگیز در 80 سالگی در تهران درگذشت.

منبع: dw