در پی ردپای همینگوی در کی وست - مجله چایی

ارنست میلر همینگوی، روزنامه نگار، رمان نویس و نویسنده داستان کوتاه که با سبک ادبی ساده و عاری از مبالفه خود معروفیت داشت، تاثیری عمیق بر ادبیات داستانی قرن بیستم گذاشت. سبک زندگی پرماجراجویی او و تصویر عمومی اش نیز به نوبه خود، مورد ستایش نسل های بعد نهاده شد. بیشترین آثار همینگوی، در دوره ای میان دهه های 1920 تا 1950 خلق شدند و در سال 1954، پیروز به کسب جایزه نوبل ادبی شد. از ارنست همینگوی، هفت رمان، 6 مجموعه ی داستان کوتاه و دو اثر غیرداستانی به یادگار مانده است.

همینگوی عمر خود را در مکان هایی شگفت انگیز سپری و به مقاصد بسیاری سفر کرد. اما خانه او در خیابان وایت هد کی وست چه در حیطه زندگی شخصی او و چه در پیشرفت های ادبی اش از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. خانه موزه ارنست همینگوی (The Ernest Hemingway Home and Museum) که در نزدیکی ساحل جنوبی جزیره قرار گرفته است، در 24 نوامبر سال 1968، در لیست بناهای تاریخی ملی آمریکا به ثبت رسید. در مقاله این هفته گردشگری ادبی همراه ما باشید تا ردپای همینگوی را در کی وست دنبال کنیم.

زمانی که همینگوی در میانه دهه 1920، طبق پیشنهاد یکی از دوستان نویسنده اش به نام جان دوس پاسوس، از پاریس به کی وست مهاجرت کرد، هرچند نویسنده ای شناخته شده به شمار می رفت؛ اما همچنان به معروفیت افسانه ای خود دست نیافته نبود. در هفته های شروعین اقامت در کی وست همینگوی و همسرش در یک آپارتمان مستقر شدند. او طبق عادت های زندگی اش در پاریس، در ساعات اولیه صبح به نوشتن می پرداخت و عصرها به گردش در اطراف مشغول می شد. در مدت زمان کوتاه سه هفته، همینگوی پیروز به اتمام اثر فوق العاده خود، وداع با اسلحه شد، اثری تقریبا اتوبیوگرافی که پیرامون جنگ جهانی اول روایت می شد و او نوشتن آن را روی آب های اقیانوس، در مسیر رسیدن به آمریکا شروع نموده بود.

زمانی کوتاه پس از مهاجرت به کی وست، همینگوی با چارلز تامپسون آشنا شد و تامپسون او را با دنیای هیجان انگیز ماهیگیری آشنا کرد. این آشنایی سرشروع دوستی پایا و درازمدت بود. بعلاوه در آثار بعدی همینگوی می توان ردی از ماهیگیری را در گوشه و کنار روایت ها دید. بعد از گذشت دو فصل، انتها در سال 1931، عموگاس، عموی همسر دوم همینگوی، خانه کی وست را برای او و همسرش، پائولین خرید.

ساخت خانه کی وست با سبک معماری دوران مستعمراتی اسپانیا، در سال 1851 انجام شده و از سنگ های محلی زمین های اطراف در مصالح آن استفاده شده بود. هرچند هنگامی که همینگوی و پائولین با خانه روبرو شدند، بنایی روبه ویرانی را برابر خود تماشاد؛ اما هر دو می توانستد شکوه و بزرگی بنا را ورای خرابی ها حس نمایند. بازسازی و تغییر ات بسیار، بنای روبه ویرانی خانه کی وست را در طول دهه 1930 به یکی از بناهای تاریخی ملی آمریکا و یکی از جاذبه های پربازدید گردشگری ادبی تبدیل کرد.

غیرمتعارف ترین و در عین حال بی نظیرترین بخش از محوطه بیرونی خانه به استخر اختصاص دارد. بین سال های 1937 و 1938، استخر با هزینه سرسام آور 20 هزار دلار ساخته شد. پس از اتمام ساخت، همینگوی سکه ای یک پنی را از جیب خود درآورد، درون سیمان خیس فشار داد و با شوخی گفت:

بگیر! این هم آخرین پنی از دارایی ام!

گردشگران در بازدید از خانه کی وست می توانند از آن سکه یک پنی معروف که در یک سنگ لوح در انتهای شمالی استخر نهاده شده است، تماشا نمایند.

همچنان می توان ردی از حضور همینگوی را در خانه دید. بسیاری از اثاثیه بی همتای خانه را، او طی سال های اقامت اش در اروپا جمع آوری نموده بود. پوست ها و سرهای حیوانات را که یادگار او از سافاری هایش در آفریقا و ماجراهای اکتشافی اش در غرب آمریکا هستند، در جای جای خانه می توان رویت کرد. حتی حضور او، همچنان در استودیو شخصی اش، جایی که به نوشتن آثار خود می پرداخت، لمس می گردد.

در کی وست، چارلز تامپسون، جو راسل، کاپیتان ادی برا ساندرز و دیگر دوستان قدیم همینگوی در پاریس، با نام ماب شناخته می شدند. هرکدام از آن ها، نامی مستعار داشتند و همینگوی را در این میان، با نام پاپا صدا می زدند، لقبی که تا آخر عمر همراه او باقی ماند. با محیطی مملو از آدم های جالب، از تاجران کارآمد گرفته تا وکلا، از ماهیگیران بدشانش گرفته تا خریداران اسقاط کشتی ها، کی وست برای همینگوی به هیچ جای دیگری شباهت نداشت. بسیاری از شخصیت های کی وست و مکان هایی که با آن ها روبرو می شد، در آثار ادبی او حضور یافته اند. یکی از این آثار داشتن و نداشتن است که از کی وست در دوران رکود بزرگ می گوید.

بخشی از کتاب مرگ در بعد از ظهر، و کتاب های تپه های سبز آفریقا و زنگ ها برای که به صدا درمی آیند، ثمره دوران زندگی همینگوی در خانه کی وست هستند. ماشین تحریر او یکی از باارزش ترین دارایی هایی است که می توان در خانه کی وست آن را دید. بعلاوه این خانه، میزبان بیش از 50 گربه با نام هایی مانند پابلو پیکاسو و آدری هپبورن است، گربه هایی که نیمی از آن ها را نژاد عجیب گربه همینگوی، با 6 یا 7 انگشت تشکیل می دهند.

در سال 1940، ارنست همینگوی و پائولین از یک دیگر جدا شدند و همینگوی با همسر سوم اش در کوبا اقامت کردند. او در دهه های 1940 و 1950، و تا زمان مرگ خود در سال 1961، گاه و بی گاه به کی وست سر می زد. در طول سال ها، کی وست خانه بسیاری از نویسندگان و هنرمندان شد؛ اما هیچ یک از آن ها پیروز نشدند تاثیری را که همینگوی با حضور خود باقی گذاشت، به وجود آورند.