هرآنچه راجع ویتامین B12 باید بدانیم - مجله چایی

کوبالامین (ویتامین B12) چیست؟

ویتامین B12 یا کوبالامین یکی از هشت ویتامین گروه B است. این ویتامین برای اطمینان از کارکرد درست و سلامت بافت های عصبی، عملکرد مغز و گلبول های قرمز خون لازم است.

کوبالامین چیست؟

همانند تمامی ویتامین های گروه B، این ویتامین نیز محلول در آب است. این موضوع بدین معنی است که این ویتامین می تواند در آب حل گردد و به وسیله جریان خونی انتقال یابد. بدن انسان کوبالامین را ذخیره نمی نماید. هر اندازه اضافی از این ویتامین به وسیله ادرار دفع خواهد شد. ویتامین B12 از لحاظ ساختاری پیچیده ترین ویتامین محسوب می گردد. بعلاوه این ویتامین بزرگترین ویتامین موجود است.

کاربردهای ویتامین B12

این ویتامین نقش بسیار مهمی در عملکرد طبیعی مغز، سیستم عصبی و فراوری گلبول های قرمز خونی دارد. بعلاوه این ویتامین به سنتز و تعدیل DNA نیز یاری می نماید.

وجود ویتامین B12 برای متابولیسم هر سلولی در بدن لازم است و نقش مهمی در سنتز اسیدهای چرب و فراوری انرژی دارد. این ویتامین با یاری به بدن انسان برای جذب اسید فولیک، انتشار و آزاد شدن انرژی را تسهیل می نماید.

بدن انسان هر دقیقه میلیون ها گلبول قرمز فراوری می نماید اما بدون حضور ویتامین B12 سلول ها نمی توانند به درستی تکثیر شوند. فراوری گلبول های قرمز زمانی که سطح ویتامین B12 پایین است کمتر می گردد. زمانی که تعداد گلبول های قرمز کم می گردد آنمی یا همان کم خونی بروز می نماید.

رایج ترین نشانه های کم خونی شامل خستگی، تنگی نفس و ضربان نامنظم قلب است. افرادی که به کم خونی مبتلا هستند ممکن است شرایط زیر را داشته باشند:

زخم در دهان یا زبان

کاهش وزن

پوست رنگ پریده یا زرد رنگ

اسهال

مسائل مرتبط با دوره های قاعدگی

کمبود ویتامین B12 در بعضی از افراد ممکن است به عفونت نیز منجر گردد.

منابع غذایی ویتامین B12

ویتامین B12 را می توان به طور طبیعی در محصولات حیوانی همانند ماهی، گوشت، تخم مرغ و محصولات لبنی پیدا کرد. این ماده معمولا در مواد گیاهی یافت نمی گردد. منابع غذایی غنی از ویتامین B12 هستند شامل موارد زیر می باشند:

گوشت گاو،مرغ وبره

ماهی به خصوص تن و ماهی haddock

شیر، پنیر و ماست

بعضی از محصولات مخمری

تخم مرغ

گیاهخواران معمولا محصولات حیوانی مصرف نمی کنند اما می توانند برای پیشگیری از کمبود این ویتامین از مکمل های موجود استفاده کنند. این موضوع در زنان باردار و شیرده از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. بعضی از انواع شیر سویا و غلات صبحانه با ویتامین B12 غنی شده اند.

کمبود ویتامین B12

کمبود ویتامین B12 می تواند به اسیب های شدید و غیر قابل بازگشت به خصوص در مغز و سیستم عصبی منجر گردد. بعلاوه کمبود این ویتامین می تواند به کم خونی بیانجامد. حتی در سطوح بسیار اندک از حد طبیعی نیز، افراد ممکن است افسردگی، سردرگمی و مسائل حافظه و خستگی را تجربه کنند. با اینحال وجود چنین نشانه هایی برای تشخیص کمبود ویتامین B12 کافی نیست.

یبوست، از دست دادن اشتها و کاهش وزن نیز ممکن است به خاطر کمبود این ویتامین باشد. بیشتر نشانه های حاد در برگیرنده تغییرات عصبی مانند بی حسی و سوزش دست و پاهاست. ممکن است بعضی از افراد در حفظ تعادل خود مشکل داشته باشند.

کمبود ویتامین B12 می تواند اسیب دائمی به مغز و سیستم عصبی وارد کند. بعضی از افرادی که ویتامین B12 کافی ندارند در معرض توسعه ابتلا به سایکوزی، شیدایی و زوال عقل قرار دارند. نوزادانی که کمبود ویتامین B12 دارند ممکن است حرکات غیر عادی همانند لرزش صورت، مسائل رفلکسی، مسائل تغذیه ای، تحریک پذیری و مسائل رشد احتمالی را در صورت عدم درمان داشته باشند.

چه کسانی در معرض خطر قرار دارند؟

گیاهخواران معمولا از منابع حیوانی استفاده نمی کنند. این افراد در معرض کمبود ویتامین B12 قرار دارند. چنین شرایطی در دوران بارداری و شیردهی بدتر می گردد.

مواد غذایی گیاهی اندازه کافی از کوبالامین را ندارند. افرادی که به کم خونی پرنیشینوز یا Pernicious Anaemia مبتلا هستند ممکن است کمبود ویتامین B12 نیز داشته باشند. کم خونی پرنیشینوز یک بیماری خود ایمنی است که بر روی خون اثر می گذارد.

افرادی که این اختلال را دارند فاکتور درونی کافی ندارند. گروه دیگری که در معرض خطر هستند افرادی با مسائل مرتبط با روده کوچک هستند. به عنوان مثال آنهایی که روده کوچک خود را کوتاه نموده اند. این افراد ممکن است نتوانند کوبالامین را به درستی جذب کنند.

افرادی که به بیماری کرون مبتلا هستند نیز ممکن است در معرض خطر قرار داشته باشند اما محققان بر این باورند که شواهد زیادی برای تایید این موضوع وجود ندارد. گاستریت، بیماری سلیاک و بیماری التهابی روده ممکن است به کمبود منجر گردد، زیرا جذب مواد مغذی کاهش می یابد. افراد مبتلا به الکلیسم مزمن ممکن است کمبود ویتامین B12 را داشته باشند، زیرا قادر به جذب مواد مغذی نیستند.

به افراد مبتلا به دیابت که از متفورمین استفاده می کنند، توصیه می گردد مقدار ویتامین B12 خود را کنترل کنند. متفورمین ممکن است جذب ویتامین B12 را کاهش دهد.

درمان شامل تزریق ویتامین B12 است. ویتامین b12 باید در بیمارانی که مشکل جذب مواد مغذی دارند تزریق گردد زیرا آن ها قادر به جذب ویتامین خوراکی نیستند.

کمبود ویتامین B12 چقدر رایج است؟

بیشتر بچه ها و بزرگسالانی که در آمریکای شمالی و اروپا زندگی می کنند ویتامین B12 کافی مصرف می کنند اما شیوع کمبود این ویتامین در استان متحده آمریکا بین 1.5 الی 15 درصد از جمعیت آن است. این موضوع بدین خاطر است که بعضی از افراد همانند کهنسالان، بیماران مبتلا به کم خونی پرنیشینوز و آن هایی که اختلالات روده را دارند ممکن است در جذب درست ویتامین از مواد غذایی مشکل داشته باشند و حتی استفاده از مکمل ها نیز یاریی به این شرایط نکند.

احتیاجمندی ها و الزامات

در استان متحده آمریکا طبق گفته موسسه ملی سلامت، نوجوانان و بزرگسالان بالای 14 سال باید 2.4 میکروگرم از این ویتامین را در روز مصرف کنند. زنان باردار به 2.6 میکروگرم و زنان شیرده به 2.8 میکروگرم از این ویتامین احتیاج دارند.

مصرف زیاد ویتامین B12 باعث ایجاد مسمومیت نمی گردد اما افراد باید قبل از مصرف هر نوع مکملی با پزشک خود مشورت کنند. بعضی از داروها ممکن است با این ویتامین تداخل داشته باشد. این داروها در برگیرنده متوفورمین، مهارکننده پمپ پروتون و آگونیست های گیرنده H2 است.

بعلاوه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک، Chloramphenicol یا Chloromycetin ممکن است در فراوری بعضی از سلولهای قرمز خون در بعضی از بیماران مصرف کننده مکمل ویتامین B12 دخالت کند.

منبع: سایت مجله سلامت

منبع: راسخون