کار به مثابه درمان - مجله چایی

کار به مثابه درمان

نویسنده:*دکتر سیدحسن علم الهدایی

حتما این شعر را شنیده اید که برو کار می کن مگو چیست کار / که سرمایه جاودانی است کار؛ حتما در آموزه های دینی خوانده اید که انسان هیچ چیزی ندارد مگر در نتیجه سعی و کوششی که انجام می دهد: لیس للانسان الا ما سعی؛ ولی آیا می دانید صاحب نظران چه باوری در این خصوص دارند؟ آنها می گویند پرهیز از سستی و تنبلی و مشغول شدن به کار مورد علاقه برترین درمان برای بیماری های عصبی و روانی است.

به قول جان کوپرپویز در کتاب فن فراموش کردن ناملایمات، هنگامی که در کار غرق می شوید، نوعی آرامش درونی و نشاط اعصاب شما را تسکین می دهد. سخت کوشان اصولا فرصتی برای نگرانی و اندوهگین شدن ندارند زیرا خودشان را در کار به فراموشی سپرده اند.

دیل کارنگی می گوید: به کار مشغول شوید و خودتان را سرگرم کنید زیرا مقرون به صرفه ترین و در عین حال موثرترین دارویی است که برای رفع کردن نگرانی ها شناخته شده است. همه اینها را گفتیم تا به یک پرسش مهم برسیم و آن تعادل و موازنه میان کار و زندگی است. امروزه آسیب شناسان مسایل خانوادگی از تعادل میان این دو بحث می نمایند و می گویند برای خوب زندگی کردن و پیروز بودن باید موازنه ای مثبت و سازنده میان کار و زندگی ایجاد نماییم. بدون تردید اگر میان مطالبات و شرایط فشارآور کار و زندگی گرفتار شویم، احساس درماندگی نموده و موازنه میان کار و زندگی را از دست خواهیم داد.

افرادی که دچار فقدان تعادل و کشمکش میان کار و زندگی هستند، به طور طبیعی فشارهای روانی و فکری بیشتری را متحمل شده و سطح رضایتمندی کمتری را احساس می نمایند. نکته مهمی که نباید در برقراری این تعادل از یاد برد آن است که به خود یادآوری کنیم همه عوامل مشکل آفرین که خواسته یا ناخواسته چالش هایی را بر ما تحمیل می نمایند و کوشش ما را برای ایجاد تعادل مناسب بین کار و زندگی ناکام می گذارند، خارج از حوزه توانایی و کنترل ما نیستند بلکه نتیجه انتخاب هایمان هستند. پس درست انتخاب کنیم و در کنار کار، سهم خانواده، همسر و تربیت بچه ها و صد البته علاقه مندی های خودمان را محفوظ نگه داریم.

پی نوشت ها :

*عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد

منبع: http://www.salamat.com aeمنبع: راسخون